Dat is werken bij Sevagram voor Cor Wiggers

Vrijwilliger

Al dertien jaar brengt hij kienen, mooie gesprekken en gezelligheid samen

Elke dinsdagmiddag is Cor Wiggers er: op Sevagram-locatie Fonterhof, midden tussen de bewoners, met een zachte glimlach en een luisterend oor. Al 13 jaar helpt hij bij de kienmiddag, ondanks zijn lichamelijke beperking. Cor heeft MS en zit al jaren in een rolstoel, maar dat houdt hem niet tegen. “Zolang ik het kan, blijf ik dit doen.” Zijn vrouw deed eerder 28 jaar vrijwilligerswerk bij Fonterhof. Nu is het Cor die elke week iets betekent voor de bewoners. “Ik doe het voor de mensen. En zij hopen écht dat ik kom. Ze zeggen altijd: ‘Tot volgende week, Cor!’ Dan weet je waar je het voor doet.”

Dat is werken bij Sevagram voor Cor Wiggers- Werken bij Sevagram

Een nieuwe bestemming voor de voormalig machinist

Toen Cor vanwege zijn MS moest stoppen als machinist bij de NS, veranderde zijn wereld. “Als je veel thuiszit, wordt je wereld klein. Daarom wilde ik onder de mensen blijven.” Cor is dan ook iemand die opbloeit in gezelschap en graag iets betekent voor de mensen om hem heen. Zijn vrouw, zelf jarenlang vrijwilliger, moedigde hem aan. “Zij was altijd op pad, nu had ik ook iets om handen.” Als oud-monteur, machinist en secretaris van een ondernemingsraad in Limburg, zat Cor zelden stil. “Ik heb altijd makkelijk met mensen gepraat en ik kan met iedereen opschieten.” Ook bij Sevagram komen zijn sociale skills goed van pas. “Ik vind het belangrijk dat mensen zich op hun gemak voelen. Dat is al de helft.”

“De dinsdagmiddag is vaste prik. Soms staan ze me al op te wachten in de hal.”

Tussen de fiches en grapjes ontstaan echte gesprekken

Tijdens de kienmiddag helpt Cor bewoners die slechter horen of zien. “Ik zit bij één of twee mensen aan tafel, fluister de nummers in of wijs ze aan.” Soms plagen bewoners hem als hij een fiche aanraakt en het niet in hun voordeel is. “Dan zeggen ze: ‘Dat telt niet, want jij markeert iets!’” Cor glimlacht. “Dat is natuurlijk een grapje, omdat ik MS heb. Daar kan ik wel om lachen.” Maar het spel is maar één kant van het verhaal. “Tussen de rondes door voeren we leuke gesprekken. Dat maakt het waardevol.” Hij glimlacht bij de herinnering aan een bewoonster: “Haar dochter vertelde dat ze had gevraagd: ‘Komt die knappe man ook weer een keertje?’ Dan pakt ze me even vast. Gewoon, omdat het fijn is dat je er bent.”

Een vaste plek in het team én in de harten van bewoners

Cor heeft een drukke weekplanning met dagbesteding, fysiotherapie en zwemmen. Toch is die dinsdagmiddag bij Sevagram heilig. “Dat hoort erbij. Ook als het regent.” Hij zou graag nog meer doen, maar dat lukt niet vanuit zijn rolstoel. “Koffie rondbrengen? Jammer genoeg niet. Maar ik ben allang blij met wat ik wél kan.” Bij Fonterhof voelt hij zich helemaal thuis. “We zijn meestal met zes of zeven vrijwilligers. Het is altijd gezellig.” De dank komt niet in woorden of cadeaus, maar in de reacties van bewoners. “Soms willen ze eigenlijk niet samen aan tafel zitten, bijvoorbeeld na een ruzietje. Maar zodra ik er ben, schuiven ze toch weer aan. Daar doe je het voor,” vertelt hij met een glimlach.

Van Fonterhof tot de universiteit: Cor blijft helpen waar hij kan

In dertien jaar vrijwilligerswerk zag Cor veel mensen komen en gaan. “Het lastige is dat je vaak afscheid moet nemen. Veel bewoners zijn ouder dan negentig.” Toch houdt dat hem niet tegen. “Juist daarom is het belangrijk dat je er bent, zolang het kan.” Cor helpt waar hij kan, zo deelt hij ook zijn ervaring met MS met geneeskundestudenten aan de universiteit in Maastricht. “Dan vragen ze hoe het begon, 25 jaar geleden. En dan vertel ik gewoon eerlijk hoe dat voor mij was.” Hij schuift aan bij studenten van het AZM om hen te helpen. “Als zij daar iets aan hebben voor later, dan draag ik daar graag aan bij.”

“Ik ben blij dat ik iets voor anderen kan betekenen. Het is mooi werk om te doen.”

Ook het verschil maken voor onze bewoners?

Aan mensen die twijfelen over vrijwilligerswerk is Cor duidelijk: “Je kunt zóveel meer dan alleen thuis blijven zitten.” Ook als je ouder bent of zelf beperkingen ervaart. “Als je wil kun je altijd heel leuk vrijwilligerswerk doen.” Zijn advies? “Zolang je het kunt, moet je het doen. Maar wel met overtuiging. Je moet echt iets willen betekenen voor een ander.” Ook geniet Cor er zelf van om elke dinsdagmiddag naar Fonterhof te gaan. Het vrijwilligerswerk houdt hem actief en betrokken. “Zolang ik kan, blijf ik dit vrijwilligerswerk doen.”

Wil jij net als Cor iets voor ouderen betekenen met jouw tijd en aandacht?